Αθήνα 18 Δεκεμβρίου 2019
Α.Π: 9961
Έχουν τεθεί υπόψη της Ομοσπονδίας μας δύο ζητήματα που αφορούν τους ειδικευόμενους γιατρούς. Το πρώτο αφορά αυτούς που ενώ έχουν ξεκινήσει μια ειδικότητα στην πορεία αλλάζουν και το δεύτερο για γιατρούς που έχουν ολοκληρώσει μερικό τμήμα ειδικότητος και στο μεταξύ καλούνται να συνεχίσουν την ειδικότητα με το νέο νόμο όπου τα χρονικά διαστήματα για μερικό - ειδικό μέρος έχουν αλλάξει. Ως αποτέλεσμα είναι, και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις, οι γιατροί να καλούνται να εργαστούν χωρίς αμοιβή.
Μάλιστα σε ορισμένα νοσοκομεία (π.χ. νοσοκομείο Χανίων και άλλα) οι διοικήσεις και οι υπηρεσίες τελείως αυθαίρετα παρακρατούν τους μισθούς στο πρώτο διάστημα της νέας ειδικότητας και όχι στο τέλος του υπολειπόμενου χρόνου της. Αυτό λειτουργεί ως πρόσθετο αντικίνητρο, που έχει και αυτό την συνέπεια της υποστελέχωσης από ειδικευόμενους στα περιφερειακά νοσοκομεία.
Σχετικά με το νομικό πλαίσιο για την πληρωμή ειδικευόμενων ιατρών, οι οποίοι ξεκίνησαν να εργάζονται για ένα χρονικό διάστημα σε μία ειδικότητα και στη συνέχεια αποφάσισαν να αλλάξουν και να εργασθούν ως ειδικευόμενοι σε μια άλλη, μπορούμε να αναφέρουμε τα εξής:
1. Βάσει του Ν.123/1975 «Περί ρυθμίσεως θεμάτων ιατρικού προσωπικού νοσηλευτικών ιδρυμάτων και έτερων θεμάτων αρμοδιότητος υπουργείου κοινωνικών υπηρεσιών» άρθρο 1 παράγραφος 4 «Εις τους καθ’ οιονδήποτε τρόπον ειδικευομένους ιατρούς δια την απόκτησιν της μιας και μόνο κύριας ιατρικής ειδικότητος καταβάλλεται αποζημίωσις ίση προς τας αποδοχάς ειδικευομένου βοηθού και δι όσον χρόνον μόνον απαιτείται δια την απόκτηση ταύτης».
2. Βάσει της απόφασης του Υπ. Υγείας Αρίθμ.Α2δ/Γ.Π.οικ.139/31.12.2014 «Διαδικασία τοποθετήσεως ιατρών προς ειδίκευση στα νοσοκομεία της χώρας» 9(ΦΕΚ ‘Β 68/16.01.2015) και συγκεκριμένα στο άρθρο 9 για την «Παραμονή στα νοσηλευτικά ιδρύματα μετά την συμπλήρωση του χρόνου ειδίκευσης» προβλέπεται: παράγραφος α «Οι ιατροί που ειδικεύονται στα νοσηλευτικά ιδρύματα της χώρας, δύνανται, μετά από αίτησή τους που εγκρίνεται από τον Διοικητή ή τον Πρόεδρο του οικείου νοσηλευτικού ιδρύματος, να παραμένουν σε αυτό και μετά τη λήξη της σύμβασής τους, με τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις και με τις ίδιες αποδοχές, μέχρι την υπογραφή της σύμβασης από τον επόμενο ιατρό που θα καλύψει την κενή οργανική θέση στην ειδικότητα».
3. Βάσει του άρθρου 22 παράγραφος 1 του Συντάγματος «Όλοι οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από φύλο ή άλλη διάκριση, έχουν δικαίωμα ίσης αμοιβής για παρεχόμενη εργασία ίσης αξίας».
Από τα παραπάνω καθίσταται σαφές ότι το νομικό πλαίσιο όχι μόνο είναι αναχρονιστικό αλλά και αυτοαναιρείται. Ο εργαζόμενος ειδικευόμενος ιατρός δηλαδή που κάποια στιγμή αποφάσισε να αλλάξει ειδικότητα και αρχίζει να εργάζεται στο ίδιο ή σε άλλο νοσοκομείο που δίνει άλλη ειδικότητα, σταματάει να πληρώνεται βάσει του (Ν.123/1975), παρότι παρέχει εργασία ίσης αξίας με τον συνάδελφό του ο οποίος δεν άλλαξε ειδικότητα (άρθρο 22 παράγραφος 1 του Συντάγματος). Το γεγονός ότι ο ειδικευόμενος ιατρός παρέχει εργασία με δικαίωμα αμοιβής είναι αναμφισβήτητο. Το ίδιο το νομικό πλαίσιο τού παρέχει εξάλλου τη δυνατότητα, εξαιτίας αυξημένων αναγκών στα νοσοκομεία, να συνεχίσει να εργάζεται και μετά τη λήξη της σύμβασής του – επομένως αφότου έχει ολοκληρώσει το χρόνο ειδίκευσής του και προτού ακόμα δώσει εξετάσεις και αποκτήσει τίτλο ειδικότητας - με ίδια δικαιώματα, υποχρεώσεις και αποδοχές (ΦΕΚ ‘Β 68/16.01.2015).
Συνεπώς ζητούμε να καταργηθούν οι αναχρονιστικές διατάξεις που αναγκάζουν τους γιατρούς να δουλεύουν απλήρωτοι. Οι ειδικευόμενοι γιατροί εργάζονται πρωτίστως και εκπαιδεύονται ταυτοχρόνως. Είναι από τα πιο σκληρά εργαζόμενα τμήματα γιατρών στο σύστημα υγείας. Η έλλειψή τους τα τελευταία χρόνια από τα νοσοκομεία, η φυγή προς το εξωτερικό ανέδειξε με δραματικό τρόπο ότι όλα αυτά τα χρόνια κάλυπταν μεγάλο μέρος της δουλειάς και των ειδικευμένων γιατρών εκτός των αρμοδιοτήτων τους.
Comments